นี่แหละ...ไทย
๐สัจธรรมนำกาลผ่านเร็วยิ่ง
เปลี่ยนทุกสิ่งไปตามความผกผัน
เปลี่ยนวิถีชีวิตให้ติดพัน
กับคืนวันล้ำหน้าแห่งสากล
๐ย้อนกลับไปไม่นานแต่กาลก่อน
อยู่กินนอนเป็นแหล่งทุกแห่งหน
ครอบครัวญาติใกล้ชิดสนิทตน
ยืนอยู่บนนิยามความพอเพียง
๐อรุณทองส่องวิไลปลุกไก่ขัน
ร้องประชันแจ่มใสได้ยินเสียง
หมู่นกกาหากินบินรายเรียง
ส่งสำเนียงผสมอย่างกลมกลืน
๐เสียงครกสากโขลกย้ำตำสนั่น
ผู้หลับฝันจึงถูกปลุกให้ตื่น
ควันโขมงเรือนบ้านเพราะถ่านฟืน
ทุกวันคืนก็เป็นอยู่เช่นเดิม
๐ผักเคยเห็นเป็นแถวตามแนวป่า
คนเก็บมาใส่จานอาหารเสริม
แกล้มน้ำพริกปูปลาเข้ามาเติม
เลิศรสเพิ่มของหวานอาหารคาว
๐พอเสร็จสรรพจับงอบกับจอบเสียม
ต้องตระเตรียมมุ่งหน้าปะฟ้าขาว
กับท้องทุ่งผืนป่าคันนายาว
มีต้นข้าวให้แลเหลียวเขียวขจี
๐ถือปิ่นโตจูงควายสายกระดิ่ง
เป็นเพื่อนพิงเล่นล้อพอสุขี
พอเย็นย่ำกลับบ้านอาหารมี
คือวิถี"อยู่อย่างไทย"เพียงไม่นาน
๐ปัจจุบัน..ควรตระหนักหลักเหตุผล
อย่างหลงตนเริงรื่น"ลืมพื้นฐาน"
เพราะหลงใหลในวัตถุเป็นสันดาน
จึงเหลือการ.."จำลอง"ภาพของไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น